Wysoki poziom wód powierzchniowych, jaki mamy tej wiosny, przyniósł wiele pozytywnych efektów w przyrodzie. Wróciły oczka wodne i rozlewiska, jeziora wróciły do poziomu sprzed 2-3 lat. W niektórych jednak przypadkach "duża woda" nie cieszy tak bardzo. Przykładem może być polder Sątopy-Samulewo, gdzie wybudowaliśmy wyspę i pryzmy dla ptaków. Tu wiosenny wysoki poziom wody spowodował, że wszystkie wyspy, pryzmy a nawet trzcinowiska zostały zalane! Szacujemy, że nasze wyspy były prawie 2 metry pod wodą. Dopiero na przełomie kwietnia i maja woda opadła na tyle, że ptaki mogły przystąpić do budowy gniazd na wyniesieniach. Jako pierwsze odsłoniły się pryzmy i tam ptaków było więcej niż na wyspie, która jeszcze jest mocno nasiąknięta wodą. Wysoka woda spowodowała jednak dość ciekawy i pozytywny efekt - praktycznie zniszczona została cała powierzchnia trzcinowisk. Trzcina, jako gatunek bardzo ekspansywny, jest zagrożeniem dla siedlisk otwartych w rezerwacie "Polder Sątopy-Samulewo". Po mokrej zimie i wiośnie teraz trzcinowiska wyglądają jakby ktoś je połamał i powyrywał. Zostały mocno przerzedzone i zmniejszyła się ich powierzchnia. Dzięki temu śmieszki, które do tej pory gniazdowały na naszych wyspach, znalazły tam alternatywne miejsca gniazdowania. Całkowita liczebność śmieszki jest co prawda niższa niż w zeszłym roku (2016 - 1511 gniazd, 2017 - ok 570 gniazd), ale i tak jest zdecydowanie lepiej niż myśleliśmy jeszcze kilka tygodni temu obserwując "dużą wodę" w Sątopach. Zniszczenie trzcinowisk jak widać uratowało populację śmieszki w rezerwacie, choć pozbawiło miejsca gniazdowani innych gatunków ptaków (np. czapli białych i siwych), które w tym roku nie przystąpiły do lęgów. Przyroda po raz kolejny pokazała swoją dynamikę i niszczycielską moc. Nam pozostaje ją podziwiać i szanować, aby poznać swoje miejsce w środowisku. Możemy próbować prostować rzeki czy osuszać rozlewiska, ale na koniec i tak przyroda nas ukarze. Obyśmy jak najszybciej zrozumieli, że poprawiać natury nie można zbyt mocno, bo szybko przekonamy się jak bardzo się mylimy.
Sebastian Menderski
